Η εκκλησία της Santa Maria dell'Ammiraglio, που συνήθως ονομάζεται La Martorana, είναι γνωστή για τα όμορφα ψηφιδωτά του 12ου αιώνα. Το μπαρόκ μέτωπο, που προστέθηκε μαζί με τον καμπαναριό μετά από σεισμό στη δεκαετία του 1720, μπλοκάρει την άποψη αυτής της αραβικής εκκλησίας, αλλά η βασική αρχιτεκτονική του ιδέα είναι η βυζαντινή.
Σχεδιάστηκε ως θολωτή εκκλησία με τέσσερα χέρια ίσου μήκους και ένα τέμπλο με τρεις αψίδες, το κυρίαρχο στυλ από τα μέσα Βυζαντινά χρόνια. Αλλά έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Το 1200, ένας νάρθηκας, προθάλαμος και καμπαναριό προστέθηκαν στη δυτική πλευρά.
Το 1435, ο Βασιλιάς Αλφόνσο της Αραγονίας έδωσε την εκκλησία στις καλόγριες των Βενεδικτίνων, και τον 17ο αιώνα, ο νάρθηκας και το ανοιχτό αίθριο συμπεριλήφθηκαν στην κύρια δομή, εξηγώντας το παρόν ακανόνιστο σχήμα του. Μεταξύ 1683 και 1686 η κεντρική αψίδα, μαζί με τα ψηφιδωτά της, τραβήχτηκε προς τα κάτω και αντικαταστάθηκε από ένα μεγαλύτερο ορθογώνιο δωμάτιο. Οι καλόγριες είχαν επίσης τοιχογραφίες στους τοίχους.
Αλλά μέσα από όλα αυτά, το πιο πολύτιμο μέρος έχει διατηρηθεί, τα ψηφιδωτά σε χρυσό έδαφος, το παλαιότερο του είδους του στη Σικελία, από το 1150 περίπου. Το επίκεντρο είναι ο Χριστός ο Παντοκράτορας στο κέντρο με την ελληνική επιγραφή, "Είμαι το φως του κόσμου. " Περιβάλλεται από τέσσερις αγγέλους και στο τύμπανο του τρούλου είναι προφήτες με τους Αποστόλους στις τέσσερις γωνίες.
Το Triumphal Arch απεικονίζει τον Ευαγγελισμό, ενώ στις πλευρικές αψίδες είναι οι γονείς της Μαρίας. Η γέννηση του Χριστού και ο θάνατος της Μαρίας απεικονίζονται στο καμάρι. Δύο ψηφιδωτά στον προθάλαμο του νάρθηκα δείχνουν τον ιδρυτή και προστάτη της εκκλησίας, τον Γεώργιο της Αντιοκίας, και τον Χριστό που στέφουν τον Βασιλιά Ρότζερ Β '- μια επίδειξη των απαιτήσεων των Νορμανδών βασιλιάδων κατά του Βυζαντίου και του Πάπα.
Διεύθυνση: Piazza Bellini, Παλέρμο
