Ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών είναι το κύριο αξιοθέατο της περιοχής αλλά και από τα σημαντικότερα της Αργολίδας. Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα. Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη. Ο λόφος των Mυκηνών υπήρξε κατοικημένος ήδη από το 2.500 π.X., η λαμπρότερη όμως εποχή της ιστορίας και της ακμής του συμπίπτει με την Ύστερη Eποχή του Xαλκού από το 1600 μέχρι το 1110 π.X, οπότε άνθισε ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Σύμφωνα με το μύθο, οικιστής των Μυκηνών ήταν ο Περσεύς γιός του Δία και της Δανάης, ο οποίος και ηγήθηκε της πρώτης βασιλικής δυναστείας των Μυκηνών. Ακολούθησε η δυναστεία των Πελοπιδών με πρώτο ηγεμόνα τον Ατρέα, γιος και διάδοχος των Ελλήνων στον πόλεμο κατά της Τροίας. Η θέση της ακρόπολης των Mυκηνών, η οποία ήταν φυσικά και τεχνητά καλά οχυρωμένη, υπήρξε προνομιούχος και στρατηγική. Έτσι οι κάτοικοι είχαν υπό τον έλεγχό τους και ρύθμιζαν το εμπόριο με τη νότια Eλλάδα, τη M. Aσία, την Kύπρο και την Αίγυπτο.. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ηγεμόνες των Μυκηνών να αποκτήσουν μεγάλο πλούτο και δύναμη. Οι Μυκήνες κτίστηκαν από τους μυθικούς Κύκλωπες. Τα κυκλώπεια τείχη των Μυκηνών που βλέπουμε σήμερα δημιουργήθηκαν σε τρείς φάσεις. Το 1350 π.Χ. περίπου χτίστηκαν τα πρώτα τείχη που περιέκλειαν μόνο το ψηλότερο σημείο του λόφου. Γύρω στο 1250 π.Χ. χτίστηκε η Πύλη των Λεόντων και τα τείχη επεκτάθηκαν αρκετά. Η τελευταία επέκταση των τειχών έγινε στο βορειοανατολικό άκρο των Μυκηνών το 1200 π.Χ. Με τις επεκτάσεις αυτές δημιουργήθηκε η μεγάλη ακρόπολη με ένα πολύ έξυπνο αμυντικό σύστημα. ΄Ετσι , οι Μυκηναίοι κατάφεραν να δημιούργησαν ένα σημαντικό οδικό δίκτυο και ανέπτυξαν το εμπόριο, με αποκορύφωμα τα μέσα του 14ου π.Χ. αι Η παρακμή έφτασε τον 11ο αι. π.Χ., όμως οι Μυκήνες δεν εγκαταλείφθηκαν εντελώς. Η μεγάλη καταστροφή συμπληρώθηκε απ’ τους Ηρακλειδείς. Η άλλοτε πανίσχυρη ακρόπολη μετατράπηκε σε ένα μικρό οικισμό. Το 468 π.Χ. οι Αργείοι κατέστρεψαν τις Μυκήνες και η πόλη δημιουργήθηκε ξανά 3ο π.Χ. αι. αλλά κα πάλι εγκαταλείφθηκε. Ο Παυσανίας το 2ο μ.Χ. αι. θα βρει την πόλη έρημη και πολλά κτίρια μισοκαλυμμένα ήδη από χώμα. Οι πρώτες ανασκαφές ξεκίνησαν λίγο μετά τη απελευθέρωση. Το 1841 ο αρχαιολόγος Πιττάκης θα φέρει ξανά στο φως την Πύλη των Λεόντων. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν το 1876 από τον πρωτοπόρο της αρχαιολογίας Ερρίκο Σλήμαν επιβεβαίωσαν τις ιστορίες και τους μύθους που τραγουδούσαν ο Όμηρος και ο Βηργίλιος φέρνοντας στο φως μεγάλο μέρος της λαμπρής ιστορίας το μυκηναϊκού πολιτισμού. Από το 1886 τις έρευνες του Σλήμαν θα συνεχίσει μια άλλη μεγάλη μορφή της αρχαιολογίας ο Χρήστος Τσούντας.
