Η παλιά πόλη είναι κτισμένη μετά το 1829, ύστερα από τους σεισμούς που κατέστρεψαν τον παλιό οικισμό. Οικοδομήθηκε βάσει των βυζαντινών εκκλησιών που υπήρχαν στον οικισμό. Η πόλη είναι χτισμένη από Ηπειρώτες και Μακεδόνες μάστορες,με κύριο χαρακτηριστικό της τα σοκάκια, τα αρχοντικά των αστών µουσουλµάνων, τις κατοικίες των καπνεμπόρων επηρεασμένες από τον δυτικό τρόπο ζωής, τα χάνια, τα μαγαζιά, τις εκκλησίες της τελευταίας Οθωμανικής περιόδου αλλά και τους χαρακτηριστικούς μιναρέδες των τζαμιών. Η περίοδος 1870 – 1910 αντιπροσωπεύει τη φάση δυναμικής ανάπτυξης του οικισμού, καθώς η πόλη αναδεικνύεται σε εμπορικό, διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο μιας ακμάζουσας περιφέρειας της οποίας η οικονομία βασίζεται κυρίως στην ανάπτυξη της καλλιέργειας του καπνού. Με μία βόλτα γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η συνύπαρξη χριστιανών, μουσουλμάνων και Εβραίων δημιούργησε ένα μείγμα που πάντρευε τον ανατολικό και τον δυτικό πολιτισμό αφήνοντας οικοδομήματα με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
