«Εδώ η ζωή δεν είναι πραγματική. Είναι μια όπερα. Εδώ οι άνθρωποι δεν σκέφτονται, τραγουδούν». Επιστρατεύοντας τη λυρική του διάθεση ο Μαξίμ Γκόρκι περιέγραψε τη ζωή στο πιο διάσημο ίσως νησί της Μεσογείου: το Κάπρι. Η ονειρική, εξωπραγματική ατμόσφαιρα του Κάπρι είναι αυτή που γοήτευσε και γοητεύει τους επισκέπτες του νησιού. Το πιο ονομαστό από τα νησιά του Κόλπου της Νάπολι θυμίζει σκηνικό άλλης εποχής: ρωμαϊκές επαύλεις, αγάλματα, λουτρά, εκκλησίες και κτίσματα μεταγενέστερα, κρεμαστές σκάλες που διατρέχουν τις βραχώδεις πλευρές του νησιού και καταλήγουν στη θάλασσα. Με φόντο μια βλάστηση μεσογειακή, οργιώδης και πολύχρωμη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αυτοκράτορες Αύγουστος και Τιβέριος αποσυμπίεσαν στο ειδυλλιακό νησί Κάπρι για να ξεφύγουν από τη φασαρία της αρχαίας Ρώμης . Σήμερα, εξακολουθεί να προσελκύει παραθεριστές από πόλεις της νότιας Ιταλίας, μαζί με καθημερινά φορτία τουριστών. Τα απόκρημνα βράχια των 61 μέτρων βγαίνουν απότομα από το βαθύ γαλάζιο Τυρρηνικό Πέλαγος, κοντά στο Σορέντο , μόλις 20 χιλιόμετρα μακριά. Το νησί είναι προέκταση της απότομης, ορεινής χερσονήσου Αμάλφι όπου βρίσκεται το Σορέντο. Συχνά πλοία και ιπτάμενα δελφίνια για Κάπρι αναχωρούν από το Σορέντο (το πλησιέστερο) και από τη Νάπολη , 43 χιλιόμετρα μακριά.
Το νησί, μήκους περίπου έξι χιλιομέτρων και πλάτους πάνω από δύο χιλιομέτρων, έχει δύο πόλεις, το Κάπρι και ψηλά πάνω του, το Ανακάπρι. Εκτός από τη λαμπερή διεθνή σκηνή παρακολούθησης ανθρώπων (το νησί είναι αγαπημένο για διασημότητες και παπαράτσι που τις ακολουθούν), οι βασικές απολαύσεις του νησιού είναι το τοπίο, τα φυσικά θαύματα και το καταπράσινο τοπίο του (αναζητήστε φύλλα acanthus, έμπνευση για Κορινθιακούς πρωτεύουσες στις στήλες), όλα εκτιμώνται καλύτερα από τα πολλά μονοπάτια πεζοπορίας ή με βάρκα.
