Το 1969 ο Γάλλος πρόεδρος Ζορζ Πομπιντού εισήγαγε την ιδέα της δημιουργίας ενός νέου πολιτιστικού θεσμού στο Παρίσι αφιερωμένο στη σύγχρονη τέχνη, ήταν η αρχή της δημιουργίας αυτού το ανατρεπτικού κτιρίου που σήμερα ξέρουμε ως Κέντρο Ζορζ Πομπιντού.
Το 1971 ένας διαγωνισμός για το νέο πολιτιστικό κέντρο προσέλκυσε 650 συμμετοχές. Το νικητήριο σχέδιο, που υποβλήθηκε από τους αρχιτέκτονες Richard Rogers, Renzo Piano και Gianfranco Franchini έσπασε την συμβατική αρχιτεκτονική με τη μετακίνηση λειτουργικών στοιχείων, όπως είναι κυλιόμενες σκάλες, οι σωλήνες ύδρευσης και κλιματισμού στο εξωτερικό του κτιρίου, απελευθερώνοντας το εσωτερικό χώρο για την εμφάνιση των έργων τέχνης. Οι σωληνώσεις και οι αγωγοί είναι όλα σε χρωματική κωδικοποίηση: μπλε για αέρα, πράσινο για νερού, κόκκινο για τους ανελκυστήρες, κίτρινο για την ηλεκτρική ενέργεια, γκρι για διαδρόμους και λευκό για το ίδιο το κτίριο.
Η κατασκευή του κτιρίου από γυαλί και μέταλλο σε κεντρική τοποθεσία στη γειτονιά του Beaubourg αντιμετώπισε πολλές αντιδράσεις από τους κατοίκους της ιστορικής περιοχής. Αλλά όταν το μουσείο άνοιξε το Δεκέμβριο του 1977 έγινε μεγάλη επιτυχία. Αρχικά είχε σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει περίπου 5000 επισκέπτες την ημέρα, αλλά το Centre Pompidou υποδέχονταν πάνω από 25.000 επισκέπτες ημερησίως και έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στο Παρίσι.
Το Κέντρο Πομπιντού φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου της σύγχρονης τέχνης αλλά περιέχει επίσης μία πολύ δημοφιλή βιβλιοθήκη, ένα βιβλιοπωλείο, κινηματογράφο και μια βεράντα. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών ή BPI μπορεί να υπερηφανεύεται για μια συλλογή από 450.000 βιβλία, 2.600 περιοδικά και ένα μεγάλο αριθμό νέων μέσων ενημέρωσης.
Η βιβλιοθήκη στεγάζεται στους πρώτους τρεις ορόφους του κτιρίου, ενώ η μόνιμη συλλογή του μουσείου βρίσκεται ορόφους 4 και 5. Ο πρώτος και τελευταίος όροφος χρησιμοποιούνται για μεγάλες εκθέσεις. Το μουσείο έχει μια από τις σημαντικότερες συλλογές σύγχρονης τέχνης. Περισσότερα από 59.000 έργα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα των τεχνών του 20ου αιώνα. Ο 4ος όροφος περιλαμβάνει έργα μεταξύ του 1905 και του 1965 και καλύπτει τεχνοτροπίες όπως ο Φωβισμός, η αφηρημένη τέχνη, ο σουρεαλισμός και ο κυβισμός. Μερικοί από τους καλλιτέχνες που εκτίθενται περιλαμβάνουν τους Matisse, Kadinsky, Miró και Picasso. Ο 5ος όροφος καλύπτει την περίοδο μετά το 1965, συμπεριλαμβανομένου του κινήματος και εικονιστικό τέχνη. Η πλατεία μπροστά από το Centre Pompidou, το «Place Georges Pompidou» ή «Μπομπούρ», είναι πολύ δημοφιλής. Τα πλήθη που συγκεντρώνει απολαμβάνουν παραστάσεις μιμητικής και πλανόδιους ζωγράφους πορτρέτων και κάθε είδους καλλιτέχνες. Η μοντέρνα τέχνη είναι παρούσα και εκτός μουσείου, προς τα δεξιά της πλατείας θα βρείτε την πλατεία «Ιγκόρ Στραβίνσκι» όπου θα δείτε το πρώτο σύγχρονο σιντριβάνι του Παρισιού το οποίο έχει πολλά κινητικά γλυπτά και σχεδιάστηκε από τους Niki de Saint Phalle και Jean Tinguely.
Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί του μετρό είναι οι Rambuteau (M11) και Hôtel de Ville (M1, M11).
Ιστοσελίδα: http://www.cnac-gp.fr/
