Πανέμορφα κτήρια, όλα δημιουργήματα του 19ου αιώνα την περιβάλλουν: δεσπόζει το κτίριο του Δημαρχείου που χτίστηκε το 1898 σε σχέδια του Τσίλλερ, με την μεγαλοπρεπή σκάλα του, πλάτους 15,5 μέτρων. Η Λέσχη που σήμερα στεγάζει το Πνευματικό κέντρο είναι του 1863 και το κτίριο αριστερά του Δημαρχείου στεγάζει το Ιστορικό Αρχείο Σύρου. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ο ανδριάντας του ναυάρχου της Επανάστασης του 1821 Ανδρέα Μιαούλη που τοποθετήθηκε εδώ το 1899 – έκτοτε η πλατεία ονομάστηκε πλατεία Μιαούλη. Η μαρμάρινη εξέδρα της μουσικής με ανάγλυφες παραστάσεις του Απόλλωνα και των Μουσών είναι μεταγενέστερη, του 1907.Ως το 1847 που αγοράστηκε το οικόπεδο από το Δήμο, η πλατεία Μιαούλη ήταν μια αμμώδης έκταση, με μόνο το περιβόλι των Σαλάχα στα βορειοδυτικά, με δύο πηγάδια, από όπου οι έποικοι αγόραζαν νερό. Η έκταση είχε καλυφθεί από αλογόμυλους, καπηλειά και παραπήγματα, ενώ συνηθίζονταν οι υπαίθριες παραστάσεις, όπως του Ιταλού θαυματοποιού Γιαμπατίστα ή του Γερμανού Λαμπεργέρ, που έφτιαξε μάλιστα ξύλινο αμφιθέατρο για το οικογενειακό του τσίρκο.Τα κτίρια που έδωσαν σιγά σιγά σχήμα στην πλατεία Μιαούλη άρχισαν να χτίζονται στα 1840-50. Το 1868 το μεσαίο τμήμα της πλατείας απέκτησε λιθόστρωτο δάπεδο από μάρμαρα Τήνου.Η πρώτη ονομασία της πλατείας ήταν «πλατεία Όθωνος», προς τιμήν του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας. Στη συνέχεια ονομάστηκε «πλατεία Λεωτσάκου» από τον Νικόλαο Λεωτσάκο, τον επικεφαλής της στρατιωτικής φρουράς της Ερμούπολης που επιχείρησε να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους στην Κύθνο το 1862.
